"Το πάθημα της...μόδας"

  Μια μέρα, καθώς ξεσκόνιζα τα ράφια της βιβλιοθήκης μου,βρήκα ένα παλιό βιβλίο που η μαμά μου μου είχε αγοράσει όταν ήμουν στην ηλικία των πέντε,με την ελπίδα να με κάνει ν'αγαπήσω το διάβασμα, ελπίδα δηλαδή που όλες οι μαμάδες έχουν για τα παιδιά τους.Το βιβλίο αυτό λεγόταν "το πάθημα της μόδας" και αναφερόταν σε μια νεράιδα η οποία αγόρασε ένα μοδάτο φόρεμα αποκλειστικά και μόνο για να ξεχωρίζει από τους άλλους, και χωρίς να υπολογίσει το γεγονός ότι δεν ήταν καθόλου ευκολοφόρετο.Και φυσικά το ηθικό δίδαγμα ήταν πως δε χρειάζεται να ξεχωρίζουμε από τους άλλους για την εξωτερική μας εμφάνιση, αλλά για τον εσωτερικό πλούτο και την καλλιέργειά μας...(!)

  Προσωπικά,δεδομένου του γεγονότος ότι είμαι εθισμένη στη μόδα και το στυλ, μόλις είδα το περιεχόμενο του βιβλίου έβαλα τα γέλια.Ποιος ο λόγος να βομβαρδίζουμε τα μικρά παιδάκια με διδάγματα-κηρύγματα του τύπου "Όποιος κοιτάει τη μόδα είναι ρηχός"; Άλλωστε τίθεται και το ερώτημα : "τότε γιατί η μόδα είναι μια τόσο μεγάλη βιομηχανία, και άρα μια τεράστια πλουτοπαραγωγική πηγή; Υπάρχει μια απάντηση σ'αυτό;

  Είναι κοινά αποδεκτό πως ο άνθρωπος,από τα αρχαία χρόνια ακόμη ήθελε να φαίνεται ωραίος και καλλωπιζόταν.Φορούσε ωραία ρούχα κι έτσι έδειχνε την κοινωνική του θέση και την οικονομική του κατάσταση.Για τις γυναίκες, η μόδα, από εκείνα τα χρόνια αλλά έως και σήμερα, είναι κάτι το οποίο συνδέεται με την αυτοεκτίμηση και την αποδοχή.Θέλουμε να φαινόμαστε ωραίες και ξεχωριστές, και η εφαρμογή των στυλιστικών κανόνων μας δίνει μια λύση στο πρόβλημα της ανασφάλειας και των κόμπλεξ.

  Η μόδα δεν είναι αποκλειστικά για ρηχούς ανθρώπους, και γι'αυτό καλύτερα θα ήταν να μη χρησιμοποιούμε ισοπεδωτικές φράσεις.Η μόδα είναι για όλους, απευθύνεται σε όλους και είναι σαφώς μια πανίσχυρη βιομηχανία η οποία έχει ως κινητήριο μηχανισμό την ανάγκη του ανθρώπου για κοινωνική αποδοχή.