Κυριακή

Καλλιτεχνικός ... οίστρος !


Αν και ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα ένθερμη υποστηρικτρια της παράδοσής μας, πράγμα το οποίο εύκολα αποδεικνύεται από τις άκαρπες προσπάθειες της μητέρας μου να με στείλει κατά καιρούς σε τμήματα εκμάθησης παραδοσιακών χορών,αποφάσισα φέτος για πρώτη φορά, στα 16 μου χρόνια να βγω ναι να παρακολουθήσω το τοπικό παραδοσιακό αποκριάτικο δρώμενο τον "Γενιτσάρων" , ή καλύτερα "Γιανιτσάρων", όπως θεωρείται σωστότερο εις την διάλεκτο της πόλεώς μου.


Αφορμή για την απόφασή μου αυτή στάθηκε η συμμετοχή μου σε τοπικό διαγωνισμό φωτογραφίας , με θέμα -τί άλλο;- το δρώμενο αυτό.Εσπρωξα, συνωστίστηκα, ποδοπάτησα, ποδοπατήθηκα, αλλά τελικά ,τόσο η εμεπειρία, όσο και το αποτέλεσμα , άξιζαν τον κόπο.Μέσα από τις φωτογραφίες μου έφτιαξα μια μικρή ιστοριούλα, προσπάθησα να αποδώσω τη μαγεία του συγκινητικού αυτού μέρους της παράδοσής μας, που για χρόνια ,πολύ κακώς, αγνοούσα.
Μπορώ να πω λοιπόν ότι μετά από δύο Σαββατοκύριακα κοπιαστικής δουλειάς και προσεκτικής προσπάθειας αποτύπωσης του εθίμου, το αποτέλεσμα ήταν, τουλάχιστον για 'μένα , αρκετά ικανοποιητικό.


 Τόσο ικανοποιητικό ήταν ,που σχεδόν μισό χρόνο μετά, μια ζεστή βραδιά του Ιουνίου, κι ενώ έχω πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνω, όπως το να κοιμηθώ για παράδειγμα, κάθομαι και θαυμάζω τις φωτογραφίες μου.Μπορεί να μην πήρα το πρώτο βραβείο,μπορεί να μη βραβεύτηκα καθόλου, αλλά πραγματικά πιστεύω πως ο χρόνος τον οποίο αφιέρωσα απέδωσε καρπούς, τους οποίους μελλοντικά θα προσπαθήσω να καλυτερέψω και να πολλαπλασιάσω. Καληνύχτα σας :)